Thorapadi

Um daginn setti ég hér inn lítið blogg um munaðarleysingjahæli í Thorapadi.

Leyfið mér að fræða ykkur aðeins meira um þetta verkefni. 

Alir muna eftir flóðunum miklu sem voru um jólin 2004.  Þessi flóð ollu miklu tjónu og kostuðu fjölda mannslífa ansi víða. Einn staður sem varð illa úti var suð-austur hluti Indlands eða syðsti og austasti hluti Tamil Nadu héraðs.  Þarna er einn fátækasti hluti Indlands. 

Í Tamil Nadu héraði er mikið af munaðarlausum börnum og mörg bættust við. 

Hér á Íslandi hafa sjálfboðaliðasamtökin Vinir Indlands verið með starfsemi í Tamil Nadu um nokkurra ára skeið.  

Þannig vildi til að fljótlega eftir flóðin fengum við möguleika á að kaupa litla lóð í Thorapadi og um svipað leiti áskotnaðist okkur styrkur úr s.k. Grundarsjóð. 

Í samráði við heimamenn(sem við vinnum mikið með) var ráðist í byggingu á munaðarleysingja heimili fyrir drengi.  Með veglegum styrkjum frá Grundasjóðnum, Aktavís og mörgum misstórum framlögum frá einstaklingum (margt smátt gerir eitt stórt) var ráðist í þetta verkefni.

Þetta heimili er nú tilbúið að fullu og drengirnir (a.m.k 25 í fyrstu atrennu) eru að flytja þar inn. 

Til að geta staðið undir rekstri heimilisins og kostnaði við framfærslu drengjanna höfum við tekið á það ráð að finna fósturforeldra fyrir hvern og einn dreng.  Við höfum þegar fengið nokkra fósturforeldra en okkur vantar enn einhverja.  Það kostar miðað við gengi í dag 2500 Íslenskar krónu að sjá drengjunum fyrir fæði, klæði og skólagöngu auk þess að borga starfsmönnum heimilisins laun og standa undir öðrum rekstri.  Þetta er miðað við að við fáum 2500 krónur fyrir alla 25 drengina.

Ekki svo há upphæð eða hvað?

Afhverju stend ég í þessu? Svarið er einfalt. Ég hef alltaf vonað að mannkynið færi batnandi. Einn dag uppgötvaði ég að það er ekki nóg að vona. Ég verð sjálf að stíga a.m.k. einhver örlítil skref til að þessi von geti ræst.  Mín skref eru ekki stór miðað við það sem ég sé marga aðra vera að gera.  En ef ég geri ekki neitt get ég ekki vænst þess að aðrir geri eitthvað heldur. Svo ég byrja sjálf.  Mitt fyrsta skref var að gerast fósturforeldri fyrir eitt barn. Síðan þá hef ég tekið nokkur hænuskref. Og vona að fyrir hvert lítið skref séu aðrir sem gera slíkt hið sama. Þannig lifir hjá mér von um betri heim.  

If you do not have any hope for the future how can you live now?  It is the hope for something better tomorrow that lets you react today.  If you have no hope of finding food why should you wake up and search for food? Why not then just keep on sleeping? You wo´nt find any food.